Sztuka ogrodnictwa jest kultywowana w Japonii od wieków. Tradycyjne ogrody można podzielić na trzy kategorie: Tsukiyama (ogrody na wzórzach), Karesansui (suche ogrody), Chaniwa (herbaciane ogrody). W Japonii znajduje się ich niezliczona liczba, wystarczy zasięgnąć języka w lokalnych centrach informacji turystycznej lub po prostu mieć oczy szeroko otwarte podczas terenowych wędrówek.

Ogrody Tsukiyama

Stawy, strumienie, wzgórza, drzewa, kwiaty, mosty i ścieżki są wykorzystywane do tworzenia miniaturowych krajobrazów typowych dla Chin i Japonii. Ogrody te różnią się rozmiarami i sposobem podziwiania. Małe zwykle ogląda się z jednego punktu widokowego (jak weranda światyni), większe zaś zwiedza się wzdłuż wyznaczonego szlaku.

Ogrody Karesansui

Ogrody te reprodukują naturalny krajobraz w nieco abstrakcyjny sposób - przy wykorzystaniu kamieni, żużlu, mchu, przedstawiających góry, wyspy, łodzie, morza i rzeki. "Suche Ogrody" są nieodłącznie związane z buddyzmem zen i stanowią częste miejsce medytacji.

Ogrody Chaniwa

Ogrody herbaciane służą za miejsce celebracji herbacianych ceremonii. Jest w nich zawsze altana, w której odbywa się parzenie i degustacja napoju; projekt całości opiera się na estetycznej prostocie nawiązującej do kanonów sado (herbacianej ceremonii). W ogrodach chaniwa zwyczajowo można znaleźć kamienne latarnie i baseniki, służące gościom do symbolicznego obmycia się przed wspólną ceremonią.